Zelfmoordgedachtes, wat nu?
Het hebben van suïcidale gedachtes is niet iets om je voor te schamen. Heel veel mensen hebben dit, het is niet raar, wel naar. Er zijn helaas momenten in het leven waarop alles even te veel kan voelen, waarop je het gevoel hebt het niet meer aan te kunnen, niet meer verder te kunnen, er helemaal klaar mee te zijn.
Op die momenten mis je het coping mechanisme om hier op een niet-destructieve manier mee om te gaan en lijkt zelfmoord jouw enige uitweg, de enige oplossing voor jouw problemen.
Soms denk je écht dat zelfmoord de beste keuze is, soms weet je diep in je hart dat je niet dood wilt, maar zie je geen andere opties meer. Ook kan (een poging tot) zelfmoord jouw enige manier zijn om hulp te roepen. Foto poes: flickr.com/photos/nickellis74
Onderstaand 14 tips wat wel/ niet te doen wanneer je kampt met serieuze zelfmoord gedachtes.
1. Vraag om hulp - Bel/ chat voor hulp
Als jij je op dit moment suïcidaal voelt, bel dan voor hulp naar een crisisdienst (via Google te vinden), naar jouw huisarts of huisartsenpost, bel naar 113 online op 0900 1130113. Ik kan me echter goed voorstellen dat je helemaal niet durft te bellen. Chatten is dan eenvoudiger en ook een optie via 113.nl.
Voordat je professionele hulp inschakelt kan je natuurlijk eerst familie of goede vrienden contacten. Zij kennen jou het beste en helpen en steunen je waarschijnlijk graag.
flickr.com/photos/smemon/
2. Doe niet nu direct iets, maak geen overhaaste/ impulsieve beslissingen
Op het moment dat jij je ernstig suicidaal voelt is de neiging om jezelf van het leven te beroven erg groot. Je zit dan wat betreft stemming in een bepaalde sfeer en maakt hierdoor ook andere keuzes. Uit ervaring weet ik hoe dramatisch en groot al mijn problemen konden worden naarmate de avond vorderde. De enige en beste oplossing was dan GEEN gekke acties ondernemen, maar enkel GAAN SLAPEN.
Vaak is jouw stemming heftiger aanwezig naarmate de avond/ dag vordert. Stel de keuze om zelfmoord te plegen sowieso uit! Zelfmoord plegen is letterlijk en figuurlijk de meest ingrijpende keuze van je leven. Een dergelijke keuze moet je niet maken op een moment waarop je stemming het meest negatief is, deze keuze kan en mag (denk aan jouw omgeving) je alleen maken wanneer deze uitgebreid, goed en vooral ook lang overdacht is. Een keuze maken doe je daarnaast niet alleen. Jouw keuze heeft invloed op heel veel mensen. Je schaadt niet alleen jezelf met deze keuze, maar ook anderen. Betrek anderen bij jouw gevoelens, hoe heftig en naar ook.
Impulsieve keuzes zijn vaak geen goede keuzes. Stel de keuze dus uit. Spreek met jezelf af dat je minimaal 24 uur wacht alvorens je een keuze maakt. Langer mag natuurlijk ook.
3. Vermijd drugs, drank en pillen
Wanneer nare gevoelens je te veel worden en je niet meer weet waar je met je gevoel heen moet, kan je de neiging hebben jouw gevoelens "te stillen" door drank, medicatie of drugs. Los van het feit of dit wel verantwoord en goed voor je is, is dit zeker niet het juiste moment om ingrijpende keuzes te maken over jouw leven en toekomst. Ik weet uit ervaring dat je "onder invloed" impulsiever handelt, minder goed kan nadenken en veel je niet meer boeit. Dit is echter niet hoe jij werkelijk in het leven staat!
Probeer sowieso op momenten dat je suïcidale gedachtes hebt uit de buurt te blijven van bepaalde medicatie, drank en drugs. Geef het desnoods tijdelijk in bewaring bij iemand (en dan natuurlijk niet aan iemand die ook problemen heeft!)'
Foto pil: flickr.com/photos/mirjoran
4. Maak het veilig voor jezelf
Heb je regelmatig last van suïcidale gedachtes, zorg er dan voor dat de omgeving waarin jij woont, veilig is. Maak het jouw impulsieve buien niet makkelijk door scherpe voorwerpen of voorraden pillen binnen handbereik te hebben. Neem verantwoordelijkheid en zorg voor jezelf.
5. Ga er even uit
Vaak zorgt het alleen thuis zitten er ook niet voor dat je weer levenskracht krijgt. Hoe meer en langer alleen, hoe depressiever en uitzichtlozer de gevoelens kunnen worden. Vaak voel je wel een beetje aan hoe de komende uren kunnen gaan verlopen als je alleen blijft. Blijf niet passief zitten afwachten tot je overvallen wordt door intense negativiteit, maar kom in actie: ga het huis uit, ga een stuk wandelen, ga naar een winkel of, nog beter, ga bij iemand langs en maak contact!
flickr.com/photos/picsoflife/
6. Praat over jouw gevoelens en gedachten
Ik weet hoe moeilijk en schaamtevol het kan zijn om over jezelf en jouw gevoelens te praten. Je bent bang dat je je aanstelt, dat je anderen lastig valt, dat je zeurt en ga zo maar door. Misschien heb je zelfs nooit leren praten en lukt het je nauwelijks om iets te zeggen over je gevoelens. Wat de reden ook is: houd de gevoelens niet in je! Doe IETS om over je gevoelens te kunnen praten: schrijf erover, chat erover, zing erover, dicht erover.... Dit kan met een vriendin, een vertrouwenspersoon op school, op je werk of bij een psycholoog.
7. Maak een soort van noodplan
Heb je vaker last van suïcidale gedachtes of zelfs suïcidale neigingen, dan is het verstandig een soort van noodplan voor jezelf te maken. In dit noodplan kan je dan schrijven wat je het beste kan doen op dit soort momenten. Jij weet het beste wat JOU helpt, schrijf dit op. Schrijf ook de saboterende gedachtes op die je meestal op dit soort momenten hebt en stel er een gezonde gedachte tegenover. Bijvoorbeeld:
- Het wordt toch nooit wat: Ik kan op dit moment niet weten of het nooit want wordt, daarbij is mijn stemming nu dusdanig negatief dat ik er in ieder geval negatief over denk.
Schrijf in dit plan ook wie je kan raadplegen wanneer het zo slecht gaat: telefoonnummers, e-mailadressen of internetsites. Schrijf op wat je niet moet doen.
8. Zorg voor een dagschema, routine
Heb je al langere tijd last van depressiviteit, maak een dagschema voor jezelf. Een soort van routine waar je jezelf aan dwingt te houden op de momenten dat het slecht gaat. Denk aan: douchen, bedtijd, contact met iemand zoeken, boodschappen doen etc.
9. Je mag blij zijn, lachen
Een goede manier om negatieve gevoelens te verminderen is door leuke dingen te doen. Dingen die je doen lachen! Natuurlijk is dit lastig op momenten dat je het allemaal niet ziet zitten. Vaak is het op die momenten enorm moeilijk om actief te worden, om het huis uit te gaan, om ook maar iets positiefs te ondernemen. Probeer tóch de keuze te maken om het te proberen! Je hoeft niet direct aan grote dingen te denken, je hoeft niet direct naar Disney Land Parijs! Begin eens bij het kijken naar leuke foto's, het doen van een spelletje online, het luisteren en kijken naar youtube clips etc. Probeer ook iets te ondernemen wat je met andere mensen kan doen. Juist uit het isolement komen, kan erg helpen, hoe vreselijk je daar misschien ook tegenop ziet.
Flickr.com/Lawprier
10. Vermijd dingen die je een naar gevoel geven
Jij hebt de keuze om niet met opzet dingen te doen die je een negatief gevoel geven of triggeren. Voor de tiende keer dat treurige liedje luisteren of voor de 5de keer naar die documentaire over zelfmoord of eetstoornissen kijken zal je niet helpen om uit de negatieve gedachtes te komen. Kies hier dus niet bewust voor! Vermijd ook mensen waar je altijd mee praat over negatieve zaken of waardoor jij je altijd nog depressiever gaat voelen. Bekijk geen treurige foto's of nare films.
11. Laat de natuur jou helpen!
Oké, dit mag wat zweverig klinken, maar het helpt écht! Ik weet hoe lastig het is om naar buiten te gaan als je je mega depri voelt. Maar ik weet ook dat je op die momenten jezelf ertoe moet zetten om tóch van die bank af te komen en de drempel over moet stappen, de zon in. Wandelen in het park, naar het dorp, de stad heeft een positieve invloed op je stemming. Probeer je wat te focussen op de dingen om je heen i.p.v. alleen met jouw nare gedachtes in je hoofd te blijven zitten. Kom, letterlijk en figuurlijk, naar buiten!
12. Doe iets fysieks en maak jezelf nuttig
Bewegen maakt endorphine los in je hersenen en dit zorgt voor een positief gevoel. Dus probeer iedere dag te bewegen. Ook al is het met tegenzin, move that body! Vraag desnoods of je iemand zijn hond iedere dag kan uitlaten, zodat je wat meer een doel en verantwoordelijkheid hebt. Ga vrijwilligerswerk doen waarvoor je fysiek bezig moet zijn. Dit levert je ook direct een nuttig gevoel.
13. Denk aan de dingen waarom je nog wel wilt blijven leven
Hoe rot je je ook voelt, vaak zijn er een paar redenen waarom jij wel wilt blijven leven. Misschien zijn het je ouders, misschien zijn het toekomst dromen, misschien wil je graag kinderen of heb je kinderen. Wat het ook moge zijn, denk eraan!
14. Wanhoop niet
Depressiviteit en suïcidale gevoelens zijn geen toestanden waar je niet van af kan komen. Ik heb enorm in het dal gezeten, maar ben er ook, met steun en hulp, weer uit geklommen. Dat kan jij ook. Jij bent niet anders, slechter, waardelozer dan mij en ook jij kan een fijner en positiever leven krijgen! Misschien heb je daarnaast het idee dat niemand jou begrijpt, en misschien begrijpt ook niet iedereen je helemaal, maar dit betekent niet dat men jou niet wil helpen, ervoor je wil zijn. Je bent niet alleen, nooit!
Foto meisje lachend: flickr.com/photos/rileyroxx
Gerelateerde blogposts
Reacties
Nogmaals bedankt!
1. In contact blijft met je omgeving
&
2. Bij jezelf nagaat wil ik dood omdat ik dood wil, of wil ik dood omdat ik niet op DEZE manier wil leven.
Is het het tweede vind ik dat je, hoe moeilijk ook er keihard voor moet vechten.
En dat is vreselijk zit nu zelf namelijk in die situatie.
Maar opgeven is zwak....
Maar denk dat het ook een van de oorzaken wel eens zou kunnen zijn, dat je niet praat over je gevoelens en gedachten en daardoor depressief en daardoor suïcidaal.
Goeie blog trouwens!
heb zelf ook al 3 pogingen gedaan maar gelukkig mislukt.
ik weet nu van mezelf nadat ik een aantal x een poging gedaan heb, dat ik niet echt dood wil maar gewoon even weg van alles omdat het leven soms gewoon keihard kan zijn.
als ik nu een periode heb, waarin ik niet meer wil leven bedenk ik dat het over gaat en dat ik rust en afleiding moet zoeken. en dan duurt het misschien een aantal weken, ik weet dat er weer een tijd komt waarin ik wel wil leven.
En ja, je moet ook niet impulsief de keuze nemen. Heb ik dus gedaan, niet gelukt (dûh) en toen had ik het gevoel dat ik het pispaaltje van de school was geworden. Op dat moment was ik heel erg depressief, maar nu gaat het beter. Het zal nooit meer echt weggaan, maar ik heb het als onderdeel van mijn leven geaccepteerd.
Goeie tips trouwens! Ik denk echt dat ze helpen!
Ik las het door en herkende heel erg veel..
Heb in hele diepe dalen gezeten en soms nog..
Mij helpt buiten lopen, muziek aan en mee zingen,
Kei hard huilen, bij het water zijn en roken...
Ik was 9 toen ik het probeerde... Heb daarna 4jaar
Mezelf bekrast.. Me hele arm zit onder, en me linker been en wat heb ik er een spijt van...
Het confronteerd me elke dag opnieuw wat pijn & verdriet en eenzaamheid met je kunnen doen...
Ik heb zelf nu ook een soort noodplan ik weet even niet zo gauw hoe het heet, Voor de genen die het kennen, het lijkt een beetje op het "pannetjes" model. dus wat te doen in welke fase voordat het pannetje overkookt en jezelf dus niet meer in de hand hebt ! daar heb ik o.a. de manieren van afleiding opgeschreven, belangrijke telefoonnummers ! Omdat ik vaak niet de rust heb/had om bv. een nummer op te zoeken en vaak ook veel te veel in de war bent !
Maar ook wat andere mensen bij mij aan de buitenkant kunnen zien/ opmerken wanneer het slecht met mij gaat !!! (soms heeft een ander het eerder in de gaten, dan jezelf !). En wat hun kunnen doen. / wie ze moeten opbellen e.d. ! (als je daar zelf op dat moment niet meer toe in staat bent !).
toen ik 8 was werd ik depressief, ik werd gepest op school en de juf had het ALTIJD op mij gemunt, niks kon ik goed doen voor haar en het leek wel alsof ze de pesters STEUNDE. ik speelde serieus met de gedachte om zelfmoord te plegen. wat had het voor zin om te leven als iedereen me haatte. De manege was destijds mijn enige toevlucht, de enige plek waar ik me GOED voelde. De enige plek waar ik kon lachen. toen besloten mijn ouders me thuis te houden van school. dat is mijn reddeing geweest, als dat niet was gebeurd had ik echt zelfmoord gepleegd. in het vijfde en zesde leerjaar ging het beter met me maar helemaal gelukkig was ik niet. in het eerste middelbaar herviel ik weer ik kon al het huiswerk niet aan. ik weigerde nog naar school te gaan en ben 1 keer weggelopen uit de school. nu gaat het beter met me, ik neem medicijnen, uit mezelf kon ik niet meer gelukkig worden. nu voel ik me goed en zie de wereld weer vrolijk. het heeft ook geholpen dat de diagnose Autisme gesteld is, nu snap ik waarom in de wereld anders begrijp
Zoek de moed om door te gaan!
in mijn ogen is de dood, na misschien wat pijn, aangenaam.
maar ik zit vast in een leven waarvoor ik leef voor anderen.
& soms wil ik zo graag een einde zien, omdat ik mij zo rot voel met mezelf.
het feit dat na zo veel jaren therapie en afzien, de dingen wel beter gaan maar pijn nog altijd aanwezig is.
het is elke dag een strijd.
ik zal die winnen.
@Jasmina, herkenbaar wat je schrijft. Ben zelf altijd gepest (basis, middelbaar en heel even ook op het mbo). En op me 17e is ook autisme vast gesteld.
Dit blog is niet geschreven om elkaar tips te geven over manieren om zelfmoord te plegen. Ik wil je graag verwijzen naar de website 113online.nl, waar je hier verder over kan praten met deskundigen.
Sterkte.
Mijn beste vriendin gaat naar een andere school nu moet ik na de zomer vakantie haast alles alleen doen op school!
Thuis heeft steeds iedereen ruzie en ze zeggen dat ik dit fout doe en dan weer dat :0
Op school gaat het steeds slechter, Ik wil gewoon niet meer!!!!!
En ik ben pas tien, zelf heb ik autisme en ADHD zoals mn vader en broer....
Mn broer is een tijd naar een soort Groep" geweest en kwam soms maar 1 keer per week thuis,
Ze zeggen dat ik dat misschien ook moet!!?!??
:""( ik heb weinig vrienden en voel me heel alleeen ...
Ik ben ook nog super lelijk..
Ik ga haast elke woensdag naar een groep met een paar kinderen om over
Autisme te praten ,lekker...
Vroeger ben ik sexueel mishandeld door een meisje van 1 jaar ouder, ik werd vroeger gepest, ook nog vorig school jaar(groep 5) ,
Zelf loop ik voor in mn hoofd en ben ik 13/14/15(mijn lijf loopt ook voor ben een vroege puber.....)
Als ik thuis ben ga ik nooit naar buiten, want ik heb.
Geen vrienden enz. In de straat en ik heb geen zin om alles buiten alleen te doe
n,
Help me ,gr. Depri meisje
Dan kun je ook niet meer laten zien, dat je het kunt!!..
En dan denk je..what the fuck!!..wat doe ik hier op deze wereld.
Dan denk ik..ik stort mij voor en trein, maar dat kun je de machinist niet aandoen.
Maar veel opties heb ik niet meer..ik weet het totaal niet meer!!..ik zit in de vernieling!..met mezelf met MIJN LEVEN!
gwoon in mn slaap wegglijden .
als signalen afgeven om hulp niet overkomen ,dan is het aan mij zelf toch?
binnen de psychiatrie doen ze hier eigenlijk niks mee . is mijn ervaring .
je blijft tot het einde toe verantwoordelijk voor jezelf .... ik ben ook zelf verantwoordelijk voor mn einde !
Het probleem is de maatschappij.. het snelle leven, alles moet perfect, dat kan niemand volhouden.
Ook mijn moeilijk jeugd, door zuurstoftekort heb ik een hersenbeschadiging opgelopen en werd ik een moeilijk druk kind waardoor ik naar een speciale school moest, hier heb ik vreselijke dingen meegemaakt.
Ook ben ik lang gepest en hier heb ik nog steeds last van, in mijn puberteit had ik last van somberheid, depressie, eetproblemen en heb zelfs een zelfmoordpoging gedaan op mijn 16de, helaas of gelukkig is dit niet gelukt.
Vanwege het stotteren voel ik me vaak eenzaam, kan ik moeilijk contact maken, ben ik aan de anti depressiva gegaan en vastgelopen in mijn werk (gehandicaptenzorg) ik hoop dat de toekomst er beter uitziet, anders zie ik het somber in, ik weet niet of ik nog meer ''shit'' aan kan, ben moe gestreden en denk vaak na over zelfmoord, maar doen durf ik eigenlijk niet, ondanks alles probeer ik positief te blijven en het leven gemakkelijker te maken voor mezelf.
*Aangepast, neem contact op met je huisarts/113 online of praat erover met je omgeving*
Niiet meer wat dat is mis haar zo
Hij zegt je kan ook nog net op tijd bellen om hulp dan kun je voor het gebeurt ook bellen. En dat is was het probleem het was 12 maart in een opwelling,impulsieve actie gebeurt voor ik het wist. Dan denk ik niet van ik moet de verpleging bellen. Gebeurde pas tijdens de poging. Dus krijg zoals ik van de specialist begreep geen hulp hier voor. Nu gevoel moet het stukje zelfmoord gedachte +de rest erna zelf oplossen. Want ik kon bellen zodat de verpleging me kon bevrijden. Voel me prompt verloren. En heb opdat moment geen goede nazorg gehad. Omdat het al tig keer gebeurt is???!!! En nu heb ik het gevoel sta in dit stukje zorg er alleen voor.
in elk geval iedereen succes, die er mee zit. ik weet hoe het voelt en leef met je mee, in de hemel of op de aarde ik zal om je geven(en nee ik geloof niet haha)
bedank nu heb ik mijn hart even kunnen luchten
Al die opbeurende berichten! Ik kots erop! Als ze nu alle mensen die niet willen leven, gewoon een pil geven, hebben we geen last meer van huizengebrek en zijn al die "profiteurs boven de 65 ook weg
Ik voel me verlaten, eenzaam, lelijk , vies, niemand houd van me. Wat doe ik hier nog op deze wereld? Ik heb een jeugdtrauma wat steeds de kop op steekt. Mijn kinderen hebben alleen maar last van mij. WIE Helpt Mij van deze pijn af. Ik wil het liefst de hele dag slapen zodat ik niet hoef te denken.
Van alles af te komen en genezen van de problemen ,
Het is zoal aan nl zelf te danken dat economies alles zelf aan het slopen is en ons als Nederlander te misbruiken dat we meer moeten werken aan alles moet betalen en alles duurder wordt om normaal te kunnen leven en hoe moeten we tot rust komen door de drukte van stresssituatie van ons leven , we leven voor de eu en wij moeten problemen op lossen voor hun ..
en
Wij kunnen nooit Uit de stress komen zolang het zo gaat want wij hebben de controllen hier niet alleen de staat die houd ons in leven om de schulden op te lossen voor de eu , in de gulden tijden was iedereen blij nu alleen stres en hard werken en geen pensioenen meer voor de jongeren
soms voel ik me zonder reden opeens zo ellendig.ik weet niet waar dit vandaan komt en ik weet niet wat ik er aan moet doen...
Heeft iemand tips?
Ik hoop dat deze tips helpen want anders gaat t helemaal mis
Alvast bedankt
*Berichtje aangepast door moderator. Zoek hulp in je omgeving en bezoek eens de website 113online.nl*
Ik wens iedereen succes en god is met jullie
mijn zelfmoordgedachten worden steeds erger en ze doen er niks aan.
ben hier gewoon langzaam aan het sterven . leuk al die bezuinigingen.
ik krijg pas therapie als ik weer thuis ben, maar ik durf niet naar huis.
heb al 10 klinieken gebeld maar kan nergens terecht. ik heb een paniek angst stoornis bordeline persoonlijkheidsstoornis piekerstoornis ptss en zo hebben ze nog een paar diagnose voor me.
hulp krijg ik alleen niet vecht me eigen kapot voor me 2 kindjes maar hou dit ook niet lang meer vol .
De term 'Voltooid leven' is eigenlijk onzin. De pasgeboren baby heeft geen weet van zichzelf dus kan nooit zich een doel stellen. Op latere leeftijd wel, maar is hoogstens, zonder kennis van de toekomst, 'n streven.
ik ben een meisje van 15 jaar en ik ben met mijn moeder een half jaar geleden verhuisd,
ik vind het verschrikkelijk hier en ik wil heel graag bij mijn vader wonen,
hij woont een uur hier vandaan en ik zie hem 1 keer in de twee weken,
ik heb al mijn vrienden daar.
ik heb er met mijn moeder al over gehad maar haarr boeit het niet en zij denkt alleen maar aan haarzelf,
ik heb gezegd dat als ik klaar ben met mijn examen dat ik dan weg wilze zei dat dat niet mag en dat ik me niet zo aan moet stellen.
Het maakt mij allemaal niet uit wat zij zegt ik weet dat ik na mijn examen hier weg ga,
ik ga er ook nog met mijn vader over hebben maar ik ben bang dat ik van hem ook niet bij hem mag wonen,
ik ben bang dat ik mezelf iets aan ga doen als die dat zegt, ik voel me vreselijk hier en iedereen om mij heen vraagt wat er met mij aan de hand is.
maar mijn moeder boeit het niks en ik moet bij haar blijven wonen,
ik wil er graag met iemand over praten, ik weet niet meer wat ik moet doen
Ggz zegt dan uitbehandeld of alleen nog ect. Nu heb ik zelf rtms bij neurocare gevonden die 35 sessies geeft wat wellicht kan helpen tegen de dwanggedachtes om suïcide te plegen en de depressie zou minder kunnen worden.alleen kom ik nu met 24/7 suïcide gedachtes maar hoe kan rtms aanslaan als ik zo suïcidaal denk.wil graag verder want ben opa maar die vervelende gedachtes de hele tijd. Alle tips zijn welkom